Obiektywy do astrofotografii

Dzisiaj przy kawie o obiektywach dla miłośników astrofotografii. Do fotografowania Drogi Mlecznej można z powodzeniem używać tańszych obiektywów manualnych, gdyż autofokus w astrofotografii jest praktycznie bardzo rzadko używany. Przy robieniu nocnych timelapsów lustrzanką pełnoklatkową miłośnicy astrofotografii najczęściej korzystają się z obiektywów szerokokątnych ogniskowej w zakresie 14-24 mm, 15-30 mm, 16-35 mm, 17-35 mm. Im wyższa jasność takiego obiektywu, tym bardziej możemy skrócić czas naświetlania. Warto jednak przysłonić obiektyw o jedną działkę przysłony, aby uzyskać lepszą ostrość obrazu.

Do astrofotografii nie potrzebne są obiektywy z systemem ultraszybkiego autofokusa. Wielu miłośników astrofotografii poleca obiektyw Sigma Art 14 mm F1,8 DG HSM lub tańszy odpowiednik Samyang AF 14 mm F/2.8, które można wykorzystać także do fotografii krajobrazowej.  Często miłośnicy astrofotografii korzystają ze standardowego obiektywu Canon EF 50mm F/1.8 STM. Obiektywy stałoogniskowe tworzą bardziej ostry obraz od obiektywów zmiennoogniskowych. Użytkownicy lustrzanek cyfrowych z matrycą APS mogą korzystać z jasnych szerokątnych zoomów: Sigma Art 18-35mm F/1.8 oraz Tokina 11-20mm F/2.8. Przy astrofotografii maksymalny czas naświetlania dla aparatu ustawionego nieruchomo na statywie może obliczyć korzystając z reguły 500.  Wystarczy podzielić liczbę 500 przez długość ogniskowej obiektywu wyrażonej w mm. Przykład obliczeń dla obiektywu o ogniskowej 20 mm. Dzielimy 500/20 i otrzymujemy maksymalny czas naświetlania 25 sekund dla obiektywu o ogniskowej 20 mm podłączonego do aparatu z matrycą pełnoklatkową.

Do fotografii dalekiego nieba można stosować super teleobiektywy o jasności 2,8 lub 4, ale tańszym rozwiązanie jest stosowanie teleskopów o bardzo dużym powiększeniu na montażu paralaktycznym. Rzeczywiście, że jasność teleskopu jest mniejsza niż jasnego super obiektywu, ale dzięki zastosowaniu montażu paralaktycznego możemy naświetlać dłużej niż w przypadku ustawienia aparatu na statywie. Jasne super szybkie teleobiektywy są projektowane do fotografii sportowej lub fotografii dzikiej przyrody a nie do astrofotografii. W przypadku korzystania z tanich amatorskich zoomów  istotnym problem w ciemnych teleobiektywach może być brak ostrości przy fotografowaniu gwiazd, zjawiska aberracji chromatycznej oraz sferycznej oraz nieostrości obrazu na brzegach kadru.

W celu fotografowania obiektów astronomicznych długimi teleobiektywami  warto zamontować lustrzankę cyfrową na montażu paralaktycznym. Na rynku jest sporo tanich używanych obiektywów z gwintem M42, które można podłączyć do lustrzanek i bezlusterkowców. Obiektywy od analogowych z manualnym ustawianiem ostrości są ekonomicznym wyborem dla początkujących miłośników astrofotografii. Warto jednak wiedzieć, że radzieckie obiektywy z gwintem M42 podłączone do lustrzanek Nikona za pomocą adaptera (Nikon F/M42) bez soczewki nie ostrzą na nieskończoność. Zastosowanie adaptera (Nikon F/M42) z dodatkową soczewką powoduje pogorszenie ostrości i kontrastu obrazu rzutowanego na matryce lustrzanki cyfrowej.

Aktualizacja: Od wielu miesięcy dostępny jest na rynku dedykowany do astrofotografii budżetowy obiektyw Samyang AF 24 mm F/1.8 z mocowaniem Sony E. Cena tego obiektywu w  zachodnich sklepach internetowych to około 449 USD. Innym polecanym obiektywem do astrofotografii jest teleobiektyw Samyang 135mm f/2.0 ED UMC, który dostępny w sklepach internetowych jest cenie 449 USD. Korzystając z jasnych stałoogniskowych obiektywów w celu uzyskania lepszej ostrości trzeba ustawić przysłonę 2,4 lub 2,8. Warto podkreślić najwięcej nowych modeli obiektywów do bezlusterkowców jest produkowanych z mocowaniem Sony E. Coraz częściej miłośnicy astrofotografii korzystają z bezlusterkowców. Ale o tym to już innym razem.

#obiektywy do astrofotografii

#obiektywy do fotografowania gwiazd

#obiektywy do fotografowania Mlecznej Drogi

#obiektywy Sigma do astrofotografii

#obiektywy Samyanga do astrofotografii