Rodzaje materiałów fotograficznych do aparatów analogowych

Dzisiaj przy gorącej kawie kilka słów o filmach fotograficznych zwanych potocznie błonami fotograficznymi do aparatów analogowych. Fotografia „analogowa” w przeważającej skali oparta była na procesie negatywowo-pozytywowym. Podstawowym elementem filmu fotograficznego jest emulsja światłoczuła naniesiona na podłoże z tworzywa sztucznego. W czasach świetności fotografii analogowej producenci oferowali również odwracalne filmy fotograficzne zwane diapozytywami lub slajdami. Na rynku są dwa podstawowe rodzaje negatywów: negatywy czarno-białe i negatywy barwne.
Podstawowe parametry materiałów fotograficznych
– czułość filmu czyli wrażliwość materiału fotograficznego na światło
– rozpiętość tonalna
– format
– ziarnistość czyli wielkość ziarna
– temperatura źródła światła (materiał do fotografowania w świetle dziennym lub żarowym)
– tolerancja na błędy naświetlania czyli tolerancja na niedoświetlenie lub prześwietlenie.

Popularne formaty negatywów na rynku:
negatywy małoobrazkowe typu 135 (rozmiar klatki: 24×36 mm, 24×18 mmm)
negatywy średnioformatowe typu 120 (rozmiar klatki: 6×4,5 cm 6×6 cm, 6×7 cm, 6×9 cm)
negatywy typu APS (rozmiar klatki: High Definition 30.2×16.7 mm, Clasic 25.1×16.7 mm, Panoramic 30.2×9.5 mm)

Najbardziej popularnym formatem materiałów fotograficznych w fotografii analogowej był format małoobrazkowy o rozmiarze klatki 24 x 26 mm nazywanej dzisiaj pełną klatką.

Na opakowaniu materiału fotograficznego powinny znajdować się podstawowe informacje takie jak:
– długość filmu lub ilość klatek: 12/24/36 klatek
– rodzaj materiału: negatyw czarno-biały/negatyw barwny/materiał odwracalny
– czułość materiału w jednostkach ISO: 50/100/200/400/800/1600/3200 ISO
– oznaczenie materiału fotograficznego i nazwa jego producenta
– data produkcji lub data ważności materiału fotograficznego