Stabilizacja obrazu w lustrzankach cyfrowych

Dzisiaj przy zimowej kawce temat stabilizacji matrycy w lustrzankach cyfrowych. Producenci aparatów cyfrowych oferują klientom trzy rozwiązania stabilizacji obrazu: stabilizacja w obiektywie, stabilizacja matrycy w korpusie oraz stabilizacja elektroniczna (cyfrowa) obrazu. W bezlusterkowcach producenci stosują połączenie stabilizacji optycznej w obiektywie i w korpusie aparatu. W tańszych modelach aparatów jest stosowana tylko stabilizacja elektroniczna. Podstawową zaletą stabilizacji obrazu w korpusie jest jej uniwersalność. Stabilizacja matrycy działa z każdym obiektywem podłączonym do korpusu aparatu. O jakości systemu stabilizacji optycznej mówi parametr nazywany skutecznością stabilizacji, który jest podawany w jednostkach Ev. Im większa skuteczność stabilizacji matrycy tym dłuższy czas naświetlania można zastosować i otrzymać ostry nie poruszony obraz. Wielu entuzjastów fotografuje stosując obiektywy manualne bez stabilizacji optycznej. Jeśli lubisz fotografować architekturę lub krajobrazy stabilizacja matrycy w korpusie lustrzanki może się Tobie przydać.

Pierwszą lustrzanką w której konstruktorzy zastosowali stabilizację matrycy była Minolta Dynax 7D (Maxxum 7D). Lustrzanka ta została zaprezentowana 12 lutego 2004 roku. Minolta Dynax 7D posiadała oprócz stabilizacji matrycy magnezowy korpus oraz wysokiej jakości matrycę o rozdzielczości 6.1 MPx. Minolta Dynax 7D wyróżniała możliwościami zewnętrznego sterowania za pomocą pokręteł i przycisków wieloma parametrami ekspozycji, balansu bieli czy zmiany trybów fotografowania. W czasach Minolty Dynax 7D technologia stabilizacji matrycy określana była jako “anty shake technology”. Drugą lustrzanką z system stabilizacji matrycy była Sony Alpha A100. Premiera lustrzanki Sony Alpha A100 odbyła się w maju 2006 roku. Sony wyprodukowało kilkanaście modeli lustrzanek ze stabilizacją matrycy. Trzecią lustrzankę w której zastosowano stabilizację matrycy był Pentax K100D. Premiera Pentaxa K100D miała miejsce w grudniu 2006 roku. Stabilizacja matrycy w lustrzance Petax K100D była opisywana terminem “shake reduction”. W przeciwieństwie do Minolty Dynax 7D Pentax K100D jest lustrzanką klasy “low entry” skierowaną do amatorów.

Producent lustrzanek z logiem Pentax jest aktualnie jedynym producentem lustrzanek ze stabilizacją matrycy. Do chwili obecnej Ricoh wyprodukował kilkanaście modeli lustrzanek ze stabilizacją matrycy. Czwartą lustrzanką, którą wyposażono w stabilizacje matrycy był Olympus E510. Ten model lustrzanki Olympusa został wyposażony przez producenta w nowej generacji matrycę typu Live MOS. Lustrzanki firmy Olympus wyróżniały nietypowym formatem matrycy o stosunku boków 4/3 zamiast 3/2. Olympus E510 został zaprezentowany na rynku w 2007 roku. Canon oraz Nikon nie produkowali i nie produkują lustrzanek ze stabilizacją matrycy. Canon oraz Nikon skupili na opracowali własnych technologi stabilizacji obrazu w obiektywach. Obiektywy firmy Nikon ze stabilizacją obrazu są oznaczane symbolem VR.

#stabilizacja matrycy w lustrzankach

#lustrzanki Minolta

#lustrzanki Olympus

#lustrzanki Nikon

#lustrzanki Canon

#lustrzanki Sony

#Pentax K100D

#Olympus E510

#Dynax 7D

#Sony A100

#VR

#IS